Síndrome X fráxil, os inicios da comunicación e a linguaxe
- López-González, Beatriz 1
- Pernas-Cortiñas, María Lorena 2
- 1 Asociación Dismacor
-
2
Universidade da Coruña
info
ISSN: 2386-7418
Ano de publicación: 2015
Título do exemplar: XIII Congreso Internacional G-P de Psicopedagogía. Área 9: LENGUAJE, COMUNICACIÓN Y SUS ALTERACIONES
Número: 9
Páxinas: 15-18
Tipo: Artigo
Outras publicacións en: Revista de estudios e investigación en psicología y educación
Obxectivos de Desenvolvemento Sustentable
Resumo
A síndrome X fráxil é un trastorno xenético debido á mutación dun xen que produce unha proteína necesaria para o desenvolvemento cerebral. Pola súa incidencia considérase a primeira causa de diversidade funcional mental hereditaria. Algunhas das característas que poden presentar as persoas que presenta esta síndrome son: afectación intelectual, falta de atención, hiperactividade, ansiedade e humor inestable... As persoas con Síndrome X fráxil acostuman a presentar dificultades na adquisición da linguaxe e fala. No presente traballo exponse unha intervención logopédica realizada cun cativo de seis anos con Síndrome X fráxil que carece de linguaxe e estratexias de comunicación o cal fai que presente un gran número de problemas de comportamento en diferentes ámbitos. O obxetivo xeral deste traballo é coñecer a repercusión do emprego destas estratexias na comunicación do cativo. Os obxectivos específicos son : Coñecer os beneficios que se poden acadar ao longo do tempo coa combinación deste tipo de intervencións, identificar as repercusións no desenvolvemento xeral do suxeito e dilucidar a influencia destas intervencións no comportamento. Pártese dunha avaliación inicial na que se recolle o estado de desenvolvemento do neno facendo especial fincapé nos aspectos relativos à comunicación, socialización, comportamento... A continuación deséñase e impleméntase un programa de intervención ao longo de doce meses empregando diferentes tipos de extratexias para facilitar a adquisición da comunicación e linguaxe. Este programa conta con diferentes vías de intervención motivadoras con signos e pictogramas apoiadas en estratexias desenroladas en contorna natural. Para rematar cunha avaliación final na que se identifican os avances acadados ao longo deste período. Os resultados sinalan que este tipo de intervencións aumentan as posibilidades de comprensión da contorna mellorando a adquisición de habilidades comunicativas. Pódese concluir dicindo que este tipo de metodoloxía permiten unha aprendizaxe funcional moito mais áxil e significativa nunha contorna menos estructurada e máis motivante.
Referencias bibliográficas
- Aguado, G. (2006). Dificultades de lenguaje relacionadas con el retraso mental. En J.L. Galllego (Ed.), Enciclopedia temática de logopedia (354-362). Málaga, España: Ediciones Aljibe S.L.
- Artigas-Pallarés, J., e Narbona J. (2011) Trastornos del neurodesarrollo. Madrid: Editorial Viguera
- Bueno, M. (2012). El síndrome X frágil : la historia interminable. Zaragoza: Editorial Real academia de medicina.
- Brignani, E. V. (2007). Plan piloto de apoyo familiar para familias con hijos afectado con el síndrome X Frágil. SXF. Revista periódica de la asociación X Frágil del País Vasco, número 7, Página 4- Eduardo V. Brignani (Mayo 2011).
- Del Río, M. J. (Comp). (1997). Interacción y desarrollo del lenguaje en personas con necesidades especiales. Barcelona: Martínez- Roca.
- Fey, M. E. (1986). Language intervention with young children. Columbus, Ohio: Allyn y Bacon.
- García, K. (2012). Cómo podemos hacer más fácil el aprendizaje de un niño/a con SXF. SXF. Revista periódica de la asociación X Frágil del País Vasco, número 20, página 12.
- Gracia, E. (1999). Apoyo y ayuda mutua en familias en situación de riesgo. Boletín De Ayuda Mutua y Salud. Comunidad De Madrid, 9, 13-20.
- Laffon, B. e Pásaro, E. (2012). Bases congénitas de las alteraciones del lenguaje (293-321). España: Bubok.
- López-González, B. (2011). A intervención psicoeducativa e a calidade de vida familiar de persoas con diversidade funcional: boas prácticas e tecnoloxías da Comunicación e Información. Tese de doutoramento non publicada. Universidade da Coruña.
- Odom e Haring (1994). Contextualism and applied behavior analysis: Implications for early- childhood education for children with disabilities. Behavior analysis in education. En Gardner et al (Eds.). Brooks/Cole Publishing Co.
- Rondal, J. A. (1983). L'interaction adulte- enfant et la construction du langage. Liege, Mardaga.
- Sánchez-Cano, M. e Bonals, J. (coords) (2007). Manual de asesoramiento psicopedagógico. Barcelona: Graó
- Troncoso Hermosa, M. V. (1994). Programas de estimulación Temprana. En S. Molina García, (Dir.), Bases Psicopedagógicas de la Educación Especial. Alcoy: Marfil.
- Warren, F. e Yoden, P. J. (1996). Enhancing Communication and Language Development in Young Children With Developmental delays and disorders. Peabody )ournal of education, 71 (49), 118-132.
- Wilson, P. e O'Connor, R. (2011)., Capitulo, 11. Terapia del habla y del lenguaje (Logopedia). Trastornos del neurodesarrollo, Páginas 105- 107, (2011). Madrid: Editorial Viguera.