Persuasion Strategies and Posthumanism: a corpus-based study

Abstract

Tomando a realidade como referencia, a ciencia ficción conecta dalgún xeito os conceptos de ciencia, ou coñecemento sobre a estrutura e o comportamento do mundo natural e físico, a partir de feitos que se poden probar, e a ficción, un tipo de literatura que describe acontecementos irreais que acontecen a persoas imaxinarias dentro dun escenario de fantasía. Así, un dos aspectos máis interesantes da ciencia ficción reside no uso da linguaxe polo seu desenvolvemento estilístico e narrativo; así mesmo, na comunicación de ideas que, antes ou despois, enganchan e inflúen no lector. Aínda que é máis común esperar que a ciencia ficción estea especialmente preocupada pola ciencia, non sempre é así. De feito, como ocorre cos textos de non ficción, a principal preocupación adoita ser o que se comunica, máis que cómo se comunica, aínda que isto último tamén inflúe no efecto. O obxectivo principal deste estudo é contribuír a unha mellor comprensión de como na literatura de ciencia ficción, así como nas obras de non ficción, o material explícito e implícito dos textos provoca a persuasión do lector (respecto dos contidos dos textos). Así mesmo, preténdese estudar as estratexias lingüísticas de persuasión máis empregadas no discurso (é dicir, adverbios de posicionamento, mitigación, marcadores interpersoais, etc.), e determinar se existen diferenzas de uso en función de variables como o sexo dos autores e o período no que se compuxo a obra. Os datos extraeranse dun corpus propio consistente na recompilación de textos de ciencia ficción e non ficción publicados por autores e autoras entre 1950 e 2017 e relacionados co transhumanismo e o posthumanismo. Estes corpus permitirán un estudo diacrónico, comparativo-contrastivo (tanto cuantitativo como cualitativo) do discurso desde múltiples puntos de vista lingüísticos, pragmáticos e estilísticos.