Ensayo clínico aleatorizado abierto para analizar la tolerancia individual al dolor en el empleo de dos técnicas anestésicas para la realización de la biopsia de próstata de saturación
- Ponce Díaz-Reixa, José Luis
- Venancio Chantada Abal Co-director
- Fernando Cordido Carballido Co-director
Universidade de defensa: Universidade da Coruña
Fecha de defensa: 24 de febreiro de 2022
- José Luis Álvarez-Ossorio Fernández Presidente/a
- Miguel Pérez Fontán Secretario
- Carmen González Enguita Vogal
Tipo: Tese
Resumo
lntrodución: O cancro de próstata (CP) é a terceira localización tumoral máis frecuente nos homes españois. A biopsia de próstata é o método diagnóstico fundamental para obter información de prognóstico e decidir o tratamento máis axeitado. A pesar de ser un procedemento mínimamente invasivo, pode producir certa molestia e dar, facendo que moitos pacientes eviten futuras biopsias. Non hai estudos que avalíen a anestesia local en pacientes sometidos a biopsias de próstata saturadas. Material e método: Despois da aprobación do comité de ética e da axencia española de medicamentos, levouse a cabo un estudo prospectivo e aleatorizado con 100 pacientes con polo menos 2 biopsias negativas anteriores e candidatos a biopsia de próstata saturada. Foi aleatorizado nunha proporción de 1: 1 no grupo control (sedación intravenosa con midazolam, fentanilo e ketamina) e no grupo de intervención (1% de mepivacaína periprostática). Recolléronse 24 cilindros de todos os pacientes. A SD media foi: idade (66,2±5,9), IMC (27,84±4,2), PSA total (8,31±5,0), % de PSA libre (19,06±6, 3) e volume de próstata (72,54±33,2). A variable principal é a escala analóxica visual (VAS). Resultados: Ambos grupos son homoxéneos nas principais variables clínicas (idade, PSA, volume de próstata e IMC). A técnica foi eficaz en todos os pacientes do grupo de intervención. A dar global media foi leve (0,825 ± 1,36). Observáronse diferenzas significativas entre ambos grupos no momento da biopsia (0,548-1,48 vs 1,102-1,18, p <0,001), senda menos dolorosa a sedación intravenosa. No momento da alta hospitalaria, non se observou ningunha diferenza estatística (0,509±1,15 vs 0,369±0, 9; p = 0,541). A taxa de complicacións foi moi baixa, inferior ao 10%, senda os eventos hemorráxicos os máis frecuentes, pero sen repercusións clínicas. Conclusións: A técnica de infiltración peri prostática de Mepivacaína ao 1% é eficaz e segura para controlar a dar percibida na biopsia de próstata saturada. Esta técnica permite reducir os estudos preoperatorios e as consultas anestésicas asociadas á sedación intravenosa. En conxunto, permitirá unha mellar xestión dos recursos financeiros e sanitarios, así como a dispoñibilidade do quirófano.