Inversión privada, gasto público y presión tributaria

Resumo

Esta tese doutoral analiza os determinantes do investimento privado, utilizando como punto de partida a hipótese de Harberger (1964), que prevé que os cambios na carga tributaria e acción do Estado afecta significativamente o investimento privado. O capítulo 1 busca evidencia empírica acerca de se un aumento dos impostos, do gasto público e en xeral, un estado moi intervencionista estimula ou desestimula o investimento privado en América Latina. Usando os mesmos determinantes do investimento privado que Caballero-­‐Urdiales e López-­‐Gallardo (2012), estendemos a súa análise de cinco países latinoamericanos a toda América Latina. Os resultados a partir das nosas elasticidades estimadas mostran evidencia consistente con tres hipóteses: (1) que a presión tributaria (impostos sobre renda e consumo) ten efectos significativos no investimento privado; (2) que o investimento público ten un efecto de crowding out co investimento privado; (3) e que para estimular o investimento privado, prefírese que o goberno sexa pouco intervencionista. O capítulo 2, usando o mesmo modelo que Caballero-­‐Urdiales et al (2012) e Brito-­‐Gaona e Iglesias (2017a) aplicaron a países latino-­‐americanos, estendemos a súa análise á Unión Europea (UE) para analizar os determinantes do investimento privado. Os resultados mostran evidencia consistente con tres hipóteses moi diferentes ás atopadas para América Latina: Primeiro, a curto prazo, impostos sobre consumo e sobre a renda teñen efectos significativos sobre o investimento privado, mentres que no longo prazo, só o imposto sobre a renda é significativo pero con signo positivo en lugar de negativo como sucede en América Latina. Iso pódese xustificar xa que na UE e en Europa en xeral, os impostos á renda de entidades corporativas son das máis baixas a nivel mundial e máis baixas que en América Latina. O risco do investimento privado é en alta medida soportado polas devanditas entidades corporativas, e aumentos dos impostos á renda non corporativos fomenta o investimento ao buscar os investidores beneficiarse da vantaxe fiscal dos impostos da renda corporativos versus os non corporativos. Segundo, ao contrario que en Latino-­‐América, o investimento público ten un efecto crowding in co investimento privado, a curto e a longo prazo. E terceiro, para estimular o investimento privado, o efecto da intervención estatal é claramente positivo tanto a curto como a longo prazo, de novo en contraposición ao que ocorre en América Latina. O capítulo 3 analiza empíricamente os determinantes do investimento privado nas 24 provincias de Ecuador no período 2007-­‐2014. Dado que a nosa análise é a nivel provincial e non podemos usar o tipo de cambio como variable representativa do sector exterior (como fai a literatura previa da análise dos determinantes do investimento privado -­‐ver Mendoza et al (1997), Caballero et al (2012) e Brito-­‐Gaona e Iglesias (2017a, 2017b)-­‐), a principal novidade que propoñemos neste artigo é o uso das remesas para capturar a influencia do sector exterior ecuatoriano. Os nosos resultados mostran evidencia a favor de tres hipóteses: (1) a curto prazo, a presión tributaria (impostos sobre renda e consumo) ten efectos significativos no investimento privado mentres que a longo prazo só o gasto público e as remesas son significativas; (2) o investimento público ten un efecto de crowding out co investimento privado tanto a curto como a longo prazo; (3) e que para estimular o investimento privado, prefírese que o goberno sexa pouco intervencionista tanto a curto como a longo prazo, sendo ésta a mesma conclusión que a obtida por Brito-­‐Gaona e Iglesias (2017a) para todos os países de América Latina. Estas conclusións son especialmente importantes nun país como Ecuador, onde de acordo coa CEPAL (2012), o gasto fiscal do Ecuador con relación ao produto interno bruto (PIB) é o máis elevado de América Latina. Con estes datos podemos inferir que o Ecuador é un dos países con máis peso do sector público, en relación co PIB, pois o gasto fiscal de 2012 equivale ao 30.5% do PIB e o de América Latina a 22.9%. A nosa análise empírica mostra ademais clara evidencia da importancia que está a ter as remesas no incremento do investimento privado en Ecuador.